Het internet
Het internet; vaak omschreven als een plek, een plaats waar we heen kunnen. Maar in werkelijkheid is het een wereldwijd netwerk van computers en andere digitale apparaten waar informatie te vinden is welke door een ander apparaat opgehaald kan worden. Een wereldwijde standaard, het internet protocol, over hoe er digitaal tussen apparaten gecommuniceerd word zorgt ervoor dat onze eigen apparatuur goed kan communiceren met een apparaat aan de andere kant van de wereld.
Geschiedenis van het internet
Het internet zoals wij dat nu kennen vind zijn oorsprong in het ARPANET van het Amerikaanse ministerie van Defensie. Het ARPANET had als simpel doel het uitwisselen van bestanden. In januari 1983 werd dit netwerk overgezet van het NCP protocol naar het TCP/IP protocol waarbij IP staat voor InternetProtocol. In 1989 bedacht onderandere Tim Berners Lee bij CERN een manier om teksten aan elkaar te linken. Het hypertext protocol was hiermee geboren. Wij herkennen deze nu als http://. Hiermee was ook het internet zoals wij het nu kennen geboren. Pas in 1993 kwamen de eerste webbrowsers voor het grote publiek beschikbaar. Mosaic was hier een van en pas later kwam de Internet Explorer van Microsoft om de hoek kijken. Met deze webbrowsers werd ook de WWW (World Wide Web) aan het begin van een webpagina bekend bij het brede publiek.
Het internet van nu
Nu is het internet bijna niet meer uit ons leven weg te denken. Sterker nog; de hoeveelheid apparaten die aan het internet gekoppeld zijn word inmiddels dusdanig groot dat men als spreekt over internet of things. Deze hoeveelheid apparaten zorgt er ook voor dat we al toe zijn aan een nieuw InternetProtocol. In veel gevallen gebruikt men nu nog IP versie 4 (Oftewel; Ipv4) welke uit IP adressen bestaat van 32 bits waarmee in theorie maximaal 4.294.967.296 gemaakt kunnen worden. Toen dit protocol in 1981 de nieuwe standaard werd was de veronderstelling dat dit voor de komende eeuw ruimschoots genoeg moest zijn. Toch blijkt het nu dat die hoeveelheid adressen straks niet meer genoeg zullen zijn. Om deze reden is IP versie 6 nu in opkomst. De tussenliggende IPv5 is een expirimentele aanvulling geweest op IPv4 en is nooit als officieel publiek protocol vrij gegeven. IPv6 is dat wel. Deze versie maakt 128 bits adressen aan waarbij in theorie 3,4 × 10 tot de macht 38. Voor iedere mens op aarde zijn dat er ongeveer 50 quadriljard (een 1 met 27 nullen).
Lees verderVerbinding met een webpagina maken
Dan is vervolgens natuurlijk de vraag wat er gebeurt op het moment dat je in een browser een webadres invoert. Afhankelijk van je internetprovider komt je internet binnen via coaxkabel, glasvezel, ADSL, ISDN, 3G, 4G of (in de toekomst) 5G. Deze provider zorgt voor de juiste faciliteiten om ervoor te zorgen dat u zorgeloos het internet kan gebruiken. Vanaf het moment dat een URL (bijvoorbeeld: http://www.botsenbytes.nl) in tikt in uw webbrowser of als u op een link klikt gaat uw verzoek over uw internetaansluiting naar een DNS server. Deze DNS (Oftwel: Domain Name System) zorgt ervoor dat uw verzoek om een webadres te downloaden doorgestuurd wordt naar het juiste IP adres.
Bijvoorbeeld: U tikt in, of klikt op een link naar, www.botsenbytes.nl. Dit verzoek wordt door uw internetprovider direct naar een DNS server gestuurd. Immers; de server van Bots&Bytes staat in Duitsland maar dat weet uw apparatuur niet. Hier kan het zijn dat de server direct het juiste IP adres eraan kan koppelen maar het is waarschijnlijker dat het verzoek doorgestuurd wordt naar een andere server en weer naar een andere server, etc. Totdat een server het juiste IP adres geeft of aangeeft dat het niet mogelijk is een IP adres aan het verzoek te koppelen. Uiteindelijk krijgt uw apparaat de terugkoppeling en wordt naar het juiste IP adres gestuurd. Op dit moment gaat deze naar het IP adres 81.169.145.74. Vervolgens maakt uw apparaat verbinding met deze server, download de pagina en als dat klaar is wordt deze weergegeven in je webbrowser. Het downloaden van informatie voor elke online verbinding gaat op deze manier.
Lees verder
De internetverbinding
In principe maakt het niet zoveel uit hoe het internet bij je binnen komt. Of dat nu via de coaxkabel, glasvezel, ADSL of via ISDN gaat. Het eerste wat je nodig bent is een modem. Het apparaat wat tegenwoordig modem noemen bestaat vrijwel altijd uit een modem, een router met NAT functie, een DHCP server en een DNS server. Hiermee kunnen meerdere apparaten (in een thuisnetwerk) voorzien worden van een internetverbinding. Uiteraard is er ook de mogelijkheid om een los modem te gebruiken en vervolgens een losse router er achter welke (uiteraard) een router met NAT functie, DHCP en een DNS server heeft.
Modem
Het woord modem is een samentrekking tussen modulator en demodulator. In het kort doet het modem eigenlijk niets anders dan binaire gegevens (eentjes en nullen waaruit al het digitale verkeer bestaat) omzetten naar 'pieptonen' (bij oude modems; vaak ADSL of ISDN) of een 'draadgolf' welke over een bepaalde frequentie gestuurd wordt naar een ander modem welke dat weer terug kan zetten naar binaire gegevens. Dit gaat voor alle bekabelde internet technieken op dezelfde manier.
Routerfunctie
Een router is niets meer of minder dan een apparaat welke datapakketten kan verzenden en ontvangen tussen verschillende computernetwerken. De NAT functie (Network Address Translation) zorgt ervoor dat verschillende apparaten in een thuisnetwerk (of bedrijfsnetwerk) verbinding kunnen maken met het internet zonder hier een intern IP adres (meestal in de orde van 192.168.1.101) vrij te hoeven geven aan de buitenwereld. Het voordeel is dat men niet direct verbinding kan maken met een bepaald apparaat in een netwerk. Hiernaast wordt het tekort aan IPv4 adressen zoals eerder omschreven enigzinds in toom gehouden doordat men gezamelijk 1 extern IP adres gebruikt.
DHCP server
Een DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) server is het deel van de router welke IP adressen geeft aan het interne netwerk. De server heeft zelf een eigen vast (intern) IP adres en geeft interne IP adressen af aan andere apparaten die zich aanmelden met een MAC adres. De DHCP server haalt deze IP adressen uit een 'pool' met beschikbare IP adressen. In de meeste gevallen begint dit IP adres met 192.168. Het DHCP zorgt ervoor dat je gemakkelijk verbinding kan maken met het internet zonder hier zelf al te veel voor te hoeven doen. Men kan ook het DHCP uitschakelen en door alle apparaten afzonderlijk in te stellen die het internet op mogen. Het voordeel hiervan is dat elk apparaat altijd hetzelfde vaste interne IP adres heeft in tegenstelling tot de dynamische natuur van de DHCP server waarbij ook je interne IP kan wijzigen. De meeste mensen hebben echter geen vast IP nodig en om die reden is het gemak van de DHCP server een groot voordeel.
Iets om in je interne netwerk goed te onthouden is dat we altijd moeten voorkomen dat er meerdere DHCP servers en/of meerdere NAT functies aanwezig zijn. Mocht dit namelijk wel gebeuren dan kan je eigen apparatuur op een bepaald moment tegen het probleem aanlopen dat meerdere apparaten hetzelfde IP adres toegewezen krijgen. Hiermee heb je echt een probleem. Je snelheid kan kelderen en in het ergste geval krijgt je apparatuur helemaal geen internetverbinding. Dit is overigens iets wat toch verbazend lang goed kan gaan. Echter blijft het vergelijkbaar met een Rusisch Roulette; het gaat uiteindelijk verkeerd alleen de vraag is wanneer.
Om bovenstaand probleem op te lossen kan een 2e router (het apparaat) over het algemeen ingesteld worden als Access Point (AP) maar doe dat alleen als er een router
aanwezig is. Hiermee schakel je de DHCP functie uit maar vaak is het gemakkelijker en meestal goedkoper om direct een Access Point aan te schaffen.
Een andere oplossing is dat veel providers de mogelijkheid hebben het modem-router (het apparaat) in te stellen in Bridge Modus. Hiermee fungeert het
apparaat van de provider alleen nog als modem en wordt de routerfunctie, DHCP, eventuele firewall, etc. volledig door een lossen router (het apparaat)
beheert.